Azul – recenzija

Azul je apstraktna igra za 2 do 4 igrača gde u ulozi umetnika dobijate zadatak od kralja Manuela da ukrasite zidove kraljevske palate Evora. Na početku partije, u odnosu na broj igrača, postavlja se određen broj izloga sa po 4 nasumično izvučene pločice i svaki igrač uzima po jednu tablu. U toku svog poteza igrač može uzeti sve pločice jedne boje iz jednog izloga, a ostale prebaciti u centralni izlog ili uzeti sve pločice jedne boje iz centralnog izloga, pri tom uzimajući i pločicu za prvog igrača za naredni potez (ako je prvi koji to uradi). Pločica za prvog igrača se uvek postavlja smatra razbijenom i postavlja se na “pod” na igračevoj tabli.

Prilikom preuzimanja pločica igrač mora da ih postavi na jedan od šablonskih redova koji je prazan ili sadrži pločice te boje. Svaka pločica koja ne može da stane u odabrani red se stavlja na podni red na dnu igračeve table, donoseći minus poene igračima na kraju runde. Važno je napomenuti da jedna kolona ili red na zidu ne smeju sadržati pločice iste boje.

Kada se istroše sve pločice iz izloga igrači sve pune šablonske redove “troše” postavljajući pločicu iz reda na njeno mesto na zidu dok nepotpune redove ostavljaju za narednu rundu. Prilikom postavljanja pločica na zid igrači dobijaju poene u odnosu na susedne, već postavljene, a zatim oduzimaju poene za pločice koje su završile na podu. Ako je kod bilo kog igrača jedan red zidnih pločica popunjen, igra se završava, boduju se bonus poeni za završene redove, kolone i set istih boja i igrač sa najviše poena je pobednik!

Pored osnovne varijante gde svaka boja pločice ima svoje predefinisano mesto na zidu, igra nudi i drugu tablu koja je siva, pa pored osnovnog strateškog elementa dodaje i sudoku stil postavljanja pločica, gde jednom napravljena greška ne može da se ispravi.

Azul je jedna od najlepših i najkvalitetnijih igara koju smo imali priliku da igramo. Pune, plastične pločice sa svojim sjajnim finišem izgledaju skupo i predivno dok su ilustracije potpuno tematske i skreću pažnju svakome ko prođe pored stola. Igra vredi svaki izdvojeni dinar!

Azul je sa razlogom jedna od najpopularnijih i najnagrađivanijih igara godine. Pored već pomenutih estetskih vrednosti igra nudi jezičku nezavisnost, porodičnu temu, veoma prosta pravila, a opet sasvim dovoljno zanimljivih odluka koje u potpunosti utiču na to kako ćete proći u njoj. Poveliki broj pločica koje se otvaraju za svaku rundu i način njihovog draftovanja je jedinstven i stvarno fantastičano osmišljen, tako da je i uticaj sreće smanjen na minimum. Posebno što se iskorišćene pločice ne vraćaju u vrećicu dok se ne “izvrte” sve, pa praćenje prošlih i raspoloživih je takođe bitan deo strategije.

Igra radi odlično sa bilo kojim brojem igrača, mada je definitivno sa 2 igrača najbolja po pitanju strateškog planiranja. U više igrača (posebno u 4) teško možete da predvidite sve poteze protivnika, a blokiranje jednog na svoju štetu se uglavnom malo isplati.

Jedina zamerka koju imamo na igru je vezana za način praćenja poena koji je previše “nesiguran”. Mala drvena kockica koja stoji na tabli se prelako pomeri, pa ćete često morati da barem okvirno pamtite poene između poteza. I igrate sa igračima kojima verujete.

Po pitanju ponovne igrivosti, igra nudi nasumično izvlačenje pločica i dve različite varijante tabli što bi trebalo da joj da sasvim dovoljan “vek trajanja” u doba kada svi imamo veoma veliki broj igara na raspolaganju. Ipak, dobro osmišljena ekspanzija sa još nasumičnih elemenata u vidu omiljenog mi skrivenog bodovanja i slično bi bila odličan dodatak.

Preuzeto sa pitchwise.net